بررسی عملکرد مکانیکی و دوام بتن پلیمری تهیه شده از رزین پلی‌استر

بتن پلیمری به دسته‌ای از مواد بتنی اطلاق می‌شود که در آن مادۀ چسباننده سیمان پرتلند با رزین پلیمری جایگزین شده باشد. کاربرد بتن‌های پلیمری از اواسط قرن بیستم میلادی آغاز شد. کاربرد این مواد با توجه به تنوع و کیفیت محصولات توسعه یافت. امروزه کاربرد بتن‌های پلیمری با توجه به قیمت زیاد‌تر نسبت به بتن معمولی، به موارد خاص محدود شده است. در مقاله حاضر، خصوصیات مکانیکی (مقاومت‌های فشاری، خمشی و سایشی) و عمق نفوذ‌آب تحت فشار یک نوع بتن پلیمری تهیه شده از رزین پلی‌استر غیر‌‌اشباع ارتوفتالیک تولید داخل بررسی شده و نتایج با عملکرد بتن معمولی با نسبت آب به سیمان 4/0 مقایسه شد. همچنین دوام این بتن‌ها در محیط اسید سولفوریک بسیار غلیظ طی 10 ماه بررسی شد. نتایج این تحقیق نشان داد که مقاومت‌ مکانیکی بتن پلیمری در زمان‌های اولیۀ عمل‌آوری بیش از سه برابر و در دراز مدت بیش از دو برابر مقاومت مکانیکی بتن معمولی است. همچنین نتایج نشان داد که نمونه‌های بتن معمولی کمتر از سه ماه در محیط اسید سولفوریک غلیط دوام داشته و دچار تخریب شدید ‌شدند، در حالی‌که نمونه‌های بتن پلیمری پس از 3 و 10 ماه قرارگیری در معرض اسید خورنده به ترتیب کمتر از 10 و 20 درصد افت مقاومت فشاری نشان دادند.